Ως… απαράδεκτη χαρακτήρισε το Συμβούλιο της Επικρατείας, αίτηση πολίτη με την οποία ζητούσε την ακύρωση απορριπτικής απόφασης ΕΠΕΑ για δασικό χάρτη. Πρόκειται στην ουσία για την πρώτη φορά που το ΣτΕ “αντιδρά” κατά αυτό τον τρόπο, δεδομένου ότι όλες οι προηγούμενες, οι προσφεύγοντες είχαν δικαιωθεί.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, όλες οι πράξεις, µε τις οποίες κυρώνονται οι αναρτηθέντες δασικοί χάρτες, αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις, κατά των οποίων χωρεί αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Υπόκεινται, επομένως, σε αίτηση ακυρώσεως τόσο οι πράξεις κυρώσεως που εκδίδονται κατά το άρθρο 17 του ν. 3889/2010 και αφορούν το µέρος των αναρτηθέντων δασικών χαρτών που δεν έχει αμφισβητηθεί µε την άσκηση αντιρρήσεων, όσο και οι πράξεις κυρώσεως που εκδίδονται δυνάμει του άρθρου 19 του ίδιου νόμου, δηλαδή μετά την εξέταση των αντιρρήσεων που ασκήθηκαν από τους ενδιαφερομένους και, εφόσον συντρέχει περίπτωση, µετά τη διόρθωση των χαρτών σύµφωνα με όσες από τις αντιρρήσεις έγιναν δεκτές, ως προς τις οποίες (πράξεις), άλλωστε, η δυνατότητα ασκήσεως αιτήσεως ακυρώσεως προβλέπεται ρητώς από το άρθρο 19 παρ. 4 του ν. 3889/2010.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην περίληψη “εξάλλου, οι κατά τα άρθρα 15 και 16 του ίδιου νόμου αντιρρήσεις, οι οποίες δεν στρέφονται κατά διοικητικής πράξεως, αλλά κατά αναρτηθέντων δασικών χαρτών που υπόκεινται σε κύρωση, δεν συνιστούν, προεχόντως για τον λόγο αυτό, ενδικοφανή προσφυγή, κωλύουσα, κατά το άρθρο 45 παρ. 2 του π.δ. 18/1989 (Α΄ 8) την αίτηση ακυρώσεως. Εάν οι εν λόγω αντιρρήσεις ασκηθούν και απορριφθούν από την ΕΠ.Ε.Α., η νομιμότητα της απορρίψεώς τους αμφισβητείται με αίτηση ακυρώσεως, που στρέφεται όχι κατά της απορριπτικής αποφάσεως της ΕΠ.Ε.Α. αλλά κατά της πράξεως με την οποία κυρώνεται ο δασικός χάρτης κατά το άρθρο 19 του ν. 3889/2010, αφού η άσκηση αντιρρήσεων δεν επιτρέπει να συμπεριληφθούν οι αµφισβητούμενες εκτάσεις στο δασικό χάρτη που κυρώνεται κατά το άρθρο 17. Αντικείµενο ακυρωτικού ελέγχου, στην περίπτωση αυτή, είναι η αιτιολογία απορρίψεως των εν λόγω ισχυρισμών, η οποία προκύπτει, μεταξύ άλλων, από το διοικητικό φάκελο που θα έχει σχηματισθεί κατά την εξέταση των αντιρρήσεων”.
Αποτέλεσμα αυτού, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, μετά την έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως της ΕΠ.Ε.Α., δεν δημοσιεύθηκε απόφαση με την οποία να έχει κυρωθεί ο δασικός χάρτης των ως άνω Δήμων Αγίας Βαρβάρας, Αιγάλεω, Αγίων Αναργύρων, Καματερού, Ασπροπύργου, Μανδρας, Περιστερίου, Πετρούπολης, Χαϊδαρίου στο σύνολό του, ο οποίος να περιλαμβάνει και τις επίδικες εκτάσεις μετά την απόρριψη των ασκηθεισών αντιρρήσεων κατά του αναρτηθέντος δασικού χάρτη. “Με τα δεδομένα αυτά, απαραδέκτως προσβάλλεται, ως στερούμενη εκτελεστού χαρακτήρα, η προαναφερθείσα 24/13.9.2018 απόφαση, διότι, κατά τα προεκτεθέντα, η νομιμότητά της θα κριθεί στο πλαίσιο ελέγχου της πράξεως κυρώσεως του δασικού χάρτη, μετά την ολοκλήρωση της εξετάσεως όλων των ασκηθεισών αντιρρήσεων, κατά τις διατάξεις του άρθρου 19 του ν. 3889/2010” τονίζεται.
Υπενθυμίζεται ότι το ΣτΕ πριν λίγο διάστημα, προχώρησε σε δύο ακόμα αποφάσεις σχετικές με τους δασικούς χάρτες. Η πρώτη αφορούσε την απόρριψη αίτησης ιδιοκτήτη στο Καπανδρίτη που ζητούσε ανάκληση κατεδάφισης ιδιοκτησίας που βρισκόταν εντός οικιστικής πύκνωσης σε αναδασωτέα έκταση – ανοίγοντας στην ουσία τον δρόμο και για άλλες τέτοιες ιδιοκτησίες να βρεθούν αντιμέτωπες με την μπουλντόζα.
Η δεύτερη απόφαση, δικαίωσε ιδιοκτήτη που προσέφυγε καθώς δεν τηρήθηκε η τυπική διαδικασία για την διόρθωση των πρόδηλων σφαλμάτων. Όπως προκύπτει από το ΣτΕ, κρίθηκε παράνομη η μερική κύρωση δασικού χάρτη στην Λάρισα, επειδή δεν εξετάστηκαν από τις Επιτροπές Αντιρρήσεων οι αιτήσεις των πολιτών (πρόδηλα σφάλματα) κατά του περιεχομένου των δασικών χαρτών.
Σημειώνεται πως η Ολομέλεια είχε κρίνει πως ο νόμος Τσιρώνη, δηλαδή οι οικιστικές πυκνώσεις, είναι αντισυνταγματικός. Η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος, είχε εξαιρέσει προσωρινά από την ανάρτηση των δασικών χαρτών τις οικιστικές πυκνώσεις (σύνολο κτιρίων εντός δασών που υπολογίζονται γύρω στις 700.000) και είχαν υποδείξει σχεδόν στο σύνολο τους οι Δήμοι (εκτός από 24 ΟΤΑ), για να συμπεριληφθούν σε δεύτερο χρόνο στην ανάρτηση. Στο ενδιάμεσο διάστημα το ΥΠΕΝ, ετοίμασε και παρουσίασε το νέο νόμο για τα δασικά αυθαίρετα, με τον οποίο προβλεπόταν μεταξύ άλλων, η διατήρηση κτισμάτων έως και 25 χρόνια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ως οικιστική πύκνωση είχε οριστεί η ομάδα 50 κτιρίων σε έκταση έως 25 στρέμματα, 100 κτιρίων για 100 στρέμματα και 200 κτιρίων για 400 στρέμματα.
