Ο νυν υπουργός Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης αρέσκεται να τον ονοματίζουν φιλελεύθερο, αν και ο ίδιος δηλώνει υπέρμαχος της κοινής λογικής (τα ίδια έλεγε και ο Στέφανος Μάνος αλλά δεν κατάφερε πολλά με αυτό…). Παράλληλα, ο υφυπουργός Οικονομικών Χάρης Θεοχάρης προσπαθεί απελπισμένα τα τελευταία 15 χρόνια να καλλιεργήσει ένα τεχνοκρατικό προφίλ εστιασμένο σε μεταρρυθμίσεις και δεδομένα αλλά αποτυγχάνει σταθερά διότι σε όσα καθήκοντα αναλαμβάνει, είτε ο προηγούμενος είτε ο επόμενος μάλλον αποδεικνύονται καλύτεροι. Αυτή τη στιγμή και οι δύο προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία ότι η τεκμαρτή φορολόγηση των ατομικών επιχειρήσεων αποκλειστικά (και καμία εταιρεία με μετόχους…) και ιδίως όσων δηλώνουν χαμηλά κέρδη είναι μια φιλολαϊκή, άριστη, μελετημένη, ορθολογική, δίκαια και φιλελεύθερη πολιτική επιλογή.
Όταν μια πολιτική αυξάνει τους φόρους γνωρίζουν πλέον και οι απόφοιτοι λυκείου αν είναι φιλελεύθερη ή σοσιαλιστική – δεν χρειάζονται επιχειρήματα για τα αυταπόδεικτα.
Το γιατί είναι άδικη, παράλογη, ανερμάτιστη, αδιέξοδη και ανορθολογική, το αναδείξαμε στο economix αναλυτικά εδώ και εδώ. Λίγα έκανε η πολιτική ηγεσία του ΥΠΟΙΚ για να βελτιώσει στην ουσία το νομοσχέδιο, αν και έκανε πολλές «κωλοτούμπες» από όσα δήλωναν στην αρχή, προφανώς λόγω των αντιδράσεων και των παρεμβάσεων του Μαξίμου.
Ας δούμε όμως και μια ακόμη πτυχή, που κανείς άλλος δεν βλέπουμε να γράφει…
Ένας όχι και τόσο φιλελεύθερος υπουργός Οικονομικών – γνωστές ρήσεις
Για τον κύριο Χατζηδάκη είναι φιλολαϊκή και φιλελεύθερη μια τέτοια πολιτική αύξησης των φόρων για μία μόνο κατηγορία επιχειρήσεων, τις ατομικές, η οποία εξαιρεί όλες τις κεφαλαιουχικές εταιρείες…. Επειδή είναι πιθανό η «ιδρυματοποίηση» που πλήττει τους πολιτικούς όταν θητεύουν καιρό σε υπουργικούς θώκους – και τους συνεργάτες τους παραδίπλα – να έχει επηρεάσει τη μνήμη τους στο σημερινό ΥΠΟΙΚ, ας σταχυολογήσουμε ορισμένες «αλήθειες» που γνωρίζουν αλλά κάνουν ότι έχουν ξεχάσει από στόματα επιφανών ανδρών που και γνωρίζουν και έχουν μελετήσει….
Για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, θα έλεγε ο Μίλτον Φρίντμαν: «Πολλοί ζητούν η κυβέρνηση να προστατέψει τον καταναλωτή. Ένα πολύ πιο επείγον πρόβλημα είναι να προστατευθεί ο καταναλωτής από την κυβέρνηση» και «Η λύση της κυβέρνησης σ’ ένα πρόβλημα είναι συνήθως εξίσου κακή με το πρόβλημα». Για την παρούσα οικονομική συγκυρία, πάλι ο μέγιστος θιασώτης του Φιλελευθερισμού θα τόνιζε ότι «ο πληθωρισμός είναι μια μορφή φορολογίας που επιβάλλεται χωρίς νόμο» και ο «αντίπαλος» Τζον Μέιναρντ Κέυνς, παραφράζοντας τον Λένιν για τη συντριβή των αστών, θα πρόσθετε: «Ο τρόπος να συντρίψουμε τους αστούς είναι να τους λιώσουμε ανάμεσα στις μυλόπετρες της φορολογίας και του πληθωρισμού.»
Εξαιρετικό ενδιαφέρον θα είχε για τις τωρινές εμπνεύσεις του ΥΠΟΙΚ και του διδύμου Χατζηδάκη – Θεοχάρη, όσα έλεγε ο Φρεντερίκ Μπαστιά: «Δεν μπορεί να επιβληθεί σε μια κοινωνία μεγαλύτερο κακό από τη χρησιμοποίηση του νόμου σαν μέσο αρπαγής». «Όταν η αρπαγή γίνεται τρόπος ζωής για μια ομάδα ανθρώπων σε μια κοινωνία, με την πάροδο του χρόνου αναπτύσσουν ένα νομικό σύστημα που την νομιμοποιεί και έναν ηθικό κώδικα που την επιβραβεύει». «Πώς ορίζεται η νόμιμη αρπαγή; Αρκετά απλά: Παρατηρήστε αν ο νόμος παίρνει από κάποιους αυτό που τους ανήκει και το δίνει σε άλλους στους οποίους δεν ανήκει. Παρατηρήστε αν ο νόμος ωφελεί έναν πολίτη σε βάρος κάποιου άλλου κάνοντας ό,τι ο πολίτης ο ίδιος δεν θα μπορούσε να κάνει χωρίς να διαπράξει έγκλημα.» Διαβλέπετε κάποια ομοιότητα, κάτι σχετικό με όσα πράττει σήμερα το ΥΠΟΙΚ; Εμείς ναι. Και αναφέρει επίσης ο Φρεντερίκ Μπαστιά: «Όταν ο νόμος και η ηθική συγκρούονται μεταξύ τους, ο πολίτης έχει τη σκληρή επιλογή είτε να χάσει την αντίληψή του περί ηθικής είτε να χάσει το σεβασμό του προς τους νόμους.»
Ίσως πάλι οι προβλέψεις του ΥΠΟΙΚ ειδικά για τη συλλήβδην αντιμετώπιση των ελευθέρων επαγγελματιών ως φοροφυγάδων να αξίζουν σχολιασμό με τη ρήση του Αλέξης Ντε Τοκβίλ: «Κάθε κεντρική κυβέρνηση λατρεύει την ομοιομορφία. Η ομοιομορφία την απαλλάσσει από την ανάγκη να ασχολείται με άπειρες λεπτομέρειες». Στα δε συνεχή επιχειρήματα του ΥΠΟΙΚ προς υπεράσπιση του απίθανου αυτού νομοσχεδίου όσον αφορά την τεκμαρτή φορολόγηση ως δήθεν δίκαια λύση για τη φοροδιαφυγή, θα ταίριαζε ίσως ως μοναδικό επιχείρημα η ρήση του Τόμας Τζέφερσον: «Μόνο ένα λάθος χρειάζεται την υποστήριξη της κυβέρνησης. Η αλήθεια μπορεί να σταθεί μόνη της.»
Μοναδικοί στην Ιστορία Έλληνες «ξηλώνουν» το σκεπτικό Χατζηδάκη
Έχει μεταφερθεί στην Ελληνική Γραμματεία ότι ο Δημοσθένης απάντησε προς τον κλέφτη που του είπε «δεν ήξερα ότι ήταν δικό σου» (ούκ ήδειν ότι σον εστιν), ότι «ναι, αλλά ήξερες ότι δεν ήταν δικό σου» (σον ούκ έστιν ήδεις). Αν βρίσκετε ομοιότητες με τη σημερινή φορομπηχτική πολιτική του ΥΠΟΙΚ, είναι γιατί υπάρχουν…. Ο Δημόκριτος έλεγε ότι «Χρήματα πορίζειν μεν ουκ αχρείον, εξ αδικίης δε πάντων κάκιον», δηλαδή «να αποκτάς αγαθά δεν είναι αισχρό – όμως, το να τα αποκτάς αδικώντας, είναι το χειρότερο από όλα.» Καταλαβαίνει ο καθένας πως νιώθουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες με αυτό… Έλεγε επίσης ο Δημόκριτος «Αμαρτίης αιτίη η αμαθίη του κρέσσονος», δηλαδή «αιτία της κακής πράξης είναι η ανοησία του ισχυρότερου». Δεν χρειάζεται, νομίζουμε, ανάλυση και αντιστοίχιση με το σήμερα…
Θυμίζουμε επίσης ότι στα «Δίκαια του Ανθρώπου», ο Ρήγας Φεραίος – Βελεστινλής έγραφε με πάθος και όραμα: «Όλον το έθνος αδικείται, όταν αδικείται ένας μόνος πολίτης». Καλό θα ήταν να το θυμούνται οι πολιτικοί και σήμερα, διότι έρχεται από τα βάθη των αιώνων μια από τις πιο φιλελεύθερες αρχές….
Η σοφία των προηγούμενων αποδομεί τον Χατζηδάκη
Υπάρχουν όμως και πολιτικοί ή πιο πρακτικές μορφές της ιστορίας που θα ταίριαζε να σχολιάσουν τις εμπνεύσεις, τα επιχειρήματα και τις διατάξεις του φορονομοσχεδίου του ΥΠΟΙΚ. Από την «καρδιά» της δεξιάς παράταξης και την ιστορία του χώρου του, ο Κωστής Χατζηδάκης θα μπορούσε να θυμηθεί τα λόγια του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ο οποίος πέθανε όταν ξεκίναγε την πολιτική του πορεία ο σημερινός ΥΠΟΙΚ: «Δυστυχώς η Ελλάς πάσχει τις πιο πολλές φορές από μικρά προβλήματα. Τα μεγάλα, όσο φοβερά κι αν είναι, τα ξεπερνάει. Τα μικρά είναι ακριβώς οι τρικλοποδιές που την κάνουν και σκοντάφτει.» Το ΥΠΟΙΚ επέλεξε με τις διατάξεις που φέρνει για ψήφιση να πολλαπλασιάσει αυτά τα μικρά που έχουμε μπροστά μας….
Ο κύριος Χατζηδάκης θα έπρεπε ακόμη περισσότερο – σε γενικότερο επίπεδο – να ακούσει τη συμβουλή του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Λύντον Τζόνσον: «Δεν πρέπει να εξετάζουμε μια νομοθεσία υπό το πρίσμα των καλών που θα επιφέρει αν εφαρμοστεί σωστά, αλλά υπό το πρίσμα των δεινών που θα προκαλέσει αν εφαρμοστεί λάθος.» Αυτό ακριβώς λένε στο ΥΠΟΙΚ χιλιάδες πολίτες τις τελευταίες εβδομάδες, αλλά κωφεύει…
Διότι, αν όχι για άλλο λόγο, έχει αποδειχθεί σωστή στο διάβα του χρόνου, η ρήση του άλλου προέδρου των ΗΠΑ, Harry Truman: «Όταν έχεις δίκιο, κανείς δεν το θυμάται. Όταν έχεις άδικο, κανείς δεν το ξεχνά.». Ιδίως αν έχεις πολιτικές φιλοδοξίες…
Και επειδή τα επιχειρήματα του ΥΠΟΙΚ αναφέρονται, προκλητικά, σε αναγκαία χρηματοδότηση της υγείας και της παιδείας από τους συγκεκριμένους έξτρα φόρους του τεκμαρτού εισοδήματος, ας θυμίσουμε στον κ. Χατζηδάκη έναν πολιτικό που έχει μελετήσει και έχει θαυμάσει στο παρελθόν. Έλεγε ο Ρόναλντ Ρήγκαν: «Η Κυβέρνηση πάντα βρίσκει μια ανάγκη για όσα λεφτά παίρνει.» Και είχε εντρυφήσει καλά στο ιστορικό ρητό που έγινε σλόγκαν στην Αμερική για δεκαετίες, του Austin O’Malley (Αμερικάνου γιατρού & συγγραφέα) «Όταν βάζεις φόρους και όταν κουρεύεις πρόβατα, καλό είναι να σταματάς πριν γδάρεις το πετσί.». Αντί των επιχειρημάτων του ΥΠΟΙΚ που φέρνουν απέναντι μισθωτούς και μικροεπιχειρηματίες (εντυπωσιάζει η σιωπή των λαλίστατων ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και άλλων συνδικάτων στη φοροεπιδρομή αυτή…) , θα άξιζε να θυμηθούμε όσα έλεγε ο νομπελίστας Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω: «Μια κυβέρνηση που έχει την πολιτική να ληστέψει τον Πήτερ για να πληρώσει τον Πωλ, μπορεί να βασίζεται στην υποστήριξη του Πωλ.»
Ίσως τελικά να ταίριαζε να θυμηθούμε και ένα απόσπασμα από την ομιλία του τεράστιου ποιητή μας Γιώργου Σεφέρη στην απονομή του Νόμπελ: «Στην αρχαία τραγωδία, την οργανωμένη με τόση ακρίβεια, ο άνθρωπος που ξεπερνά το μέτρο πρέπει να τιμωρηθεί από τις Ερινύες.»
Ο Ελύτης θα μπορούσε να σχολιάζει και το σήμερα
Μία από τις αξίες της μεγάλης ποίησης και γνώρισμα των μεγάλων ποιητών είναι η διαχρονικότητα τους, η δυνατότητα να μιλάνε σε διαφορετικές ανάγκες των ανθρώπων, να ντύνουν διαφορετικά νοήματα και να περνούν σε άλλες εποχές.
Ίσως είναι ιεροσυλία να «κατεβάζεις» την ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, του λαμπρότερου ποιητή της Ελλάδας (κατά την υποκειμενική μας αντίληψη), σε σχολιασμό της επικαιρότητας, αλλά πιστεύουμε ότι η ποίηση εξημερώνει πολλές φορές τα ήθη. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση τα ήθη θέλουν καλλιέργεια και εξημέρωση. Οπότε αφιερώνουμε τα ακόλουθα λόγια:
«Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.»
και τους στοίχους του Οδυσσέα Ελύτη στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΟΙΚ:
«Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη.» — ΣΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ
και
Την αλήθεια την «φτιάχνει» κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα. – ΣΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ
