Θα πρέπει να σχεδιαστεί σήμερα το επόμενο μεγάλο αφήγημα της χώρας για την περίοδο μετά το 2027-2030 που θα ολοκληρώνονται τα έργα του Ταμείου Ανάκαμψης και του νέου ΕΣΠΑ, σημειώνει ο Πρόεδρος του ΤΕΕ, Γ. Στασινός τονίζοντας πως η χώρα χρειάζεται ένα νέο εθνικό αναπτυξιακό όραμα με στόχο να ξαναχτιστεί η Ελλάδα απαντώντας στις προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής και των φυσικών καταστροφών που μοιραία ακολουθούν. Ωστόσο, ο κ. Στασινός υπενθυμίζει το σαφές πρόβλημα στελέχωσης που αντιμετωπίζει ο τεχνικός κλάδος με έλλειψη εξειδικευμένου και μη προσωπικού στην οικοδομή αλλά και με επαγγελματίες του κλάδου που έφυγαν για το εξωτερικό κατά τη διάρκεια της κρίσης και ακόμα, οι συνθήκες δεν είναι ικανές για να τους πείσουν να επιστρέψουν. Τονίζει, δε, την ανάγκη πιστοποίησης σε πράσινα επαγγέλματα, βιώσιμες ειδικότητες και νέες κατευθύνσεις που θα λαμβάνουν υπόψιν τους την κυκλική οικονομία, τη βιώσιμη ανάπτυξη, την ανάγκη καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής και φυσικά νέα υλικά και νέες τεχνολογίες, χωρίς ωστόσο να θέτει κανένα ζήτημα αντικατάστασης με πιστοποιήσεις των επαγγελματικών δικαιωμάτων ιδίως των μηχανικών και των άλλων τεχνικών επιπέδων ευθύνης.
Σχολιάζοντας τις συνθήκες που διαμορφώνουν σήμερα το οικονομικό πλαίσιο στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως, ο κ. Στασινός υπογραμμίζει ότι ζούμε μοναδικές ιστορικά στιγμές που μοιάζουν με αυτό που στα οικονομικά ονομάζεται «τέλεια καταιγίδα». Όπως σημειώνει, οι προκλήσεις που δημιουργούνται πλέον δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από κάθε κράτος ξεχωριστά, αλλά υπάρχει ανάγκη για συλλογικές και από κοινού δράσεις και πολιτικές. Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, ο κ. Στασινός παραμένει αισιόδοξος υπό προϋποθέσεις καθώς υπάρχει η εμπειρία από τις προηγούμενες κρίσεις, σημαντικοί εξασφαλισμένοι πόροι και ένα μεγάλο πρόγραμμα επενδύσεων παράλληλα με ένα συνεκτικό σχέδιο μετασχηματισμού της ελληνικής οικονομίας προς μια πράσινη και ψηφιακή μετάβαση σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο.
Ολόκληρη η συνέντευξη του Προέδρου του ΤΕΕ έχει ως εξής:
Η συνεχιζόμενη υγειονομική κρίση έχει αφήσει ανοιχτές «πληγές» στις επιχειρήσεις ενώ το τοπίο, με τις ενδεχόμενες μεταλλάξεις του ιού παραμένει ευμετάβλητο. Παράλληλα, η ενεργειακή κρίση των τελευταίων μηνών έχει δημιουργήσει πίεση στις επιχειρήσεις από τα αυξημένα κόστη και από το κύμα ανατιμήσεων σε σειρά προϊόντων και υπηρεσιών. Πώς μπορούν οι επιχειρήσεις και ο κατασκευαστικός κόσμος σε αυτό το περιβάλλον να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις και στους στόχους τους; Είναι αρκετά τα μέτρα στήριξης από την κυβέρνηση και ποιες είναι οι δικές σας προτάσεις;
Ζούμε πραγματικά μοναδικές ιστορικά στιγμές. Τόσες κρίσεις, συνεχόμενες, που μοιάζουν με αυτό που στα οικονομικά ονομάζεται «τέλεια καταιγίδα» δεν έχει υπάρξει ξανά, νομίζω. Οι οποίες μάλιστα σε διεθνές επίπεδο δε έχουν αντιστοίχιση στα διαθέσιμα κεφάλαια. Ειδικά η χώρα μας μάλιστα νομίζω ότι είναι πεδίο αναφοράς στην επιστήμη πλέον: 12-13 χρόνια υπό συνεχείς κρίσης και βλέπουμε….
Και όμως, είμαι αισιόδοξος υπό προϋποθέσεις. Πρώτον, γιατί ματώσαμε τα προηγούμενα πολλά χρόνια. Και μάθαμε και αντέξαμε και μάθαμε να αντέχουμε… Μάθαμε όλοι στα δύσκολα. Δεύτερον, διότι έχουμε μπροστά μας ανεπανάληπτου ύψους διασφαλισμένους πόρους σε ένα τεράστιο πρόγραμμα επενδύσεων. Τρίτον διότι όλα αυτά, μαζί με τις δυνατότητες του πιο κρίσιμου πλουτοπαραγωγικού πόρου της χώρας, των ανθρώπων της, μπορούν να αποτελέσουν τη βάση προσέλκυσης επιπλέον ιδιωτικών κεφαλαίων που διψάνε για αποδόσεις από την πραγματική οικονομία. Και τέταρτον διότι όλα συμβαδίζουν με ένα συνεκτικό σχέδιο μετασχηματισμού της ελληνικής οικονομίας προς μια πράσινη και ψηφιακή μετάβαση σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο.
Ωστόσο, αυτά αφορούν το μεσοπρόθεσμο επίπεδο. Και εμείς έχουμε μπροστά μας και άμεσα προβλήματα. Τις προκλήσεις της πανδημίας που μάθαμε να αντιμετωπίζουμε. Τουλάχιστον σε επίπεδο επιχειρήσεων νομίζω αρκετά επιτυχημένα, παρόλο που ειδικά για τον κατασκευαστικό κλάδο, λόγω των εργοταξίων, και τους ελεύθερους επαγγελματίες, λόγω των συνεχών προσωπικών επαφών, είναι μια πολύ δύσκολη καθημερινή μάχη.
Και εδώ και μερικούς μήνες έχουμε ένα κύμα πληθωρισμού, απότοκο τόσο της πανδημίας όσο και των κρατικών μέτρων στήριξης σε όλο τον κόσμο, που έφερε αυξήσεις σε όλες σχεδόν τις πρώτες ύλες που μας αφορούν και σε άλλα υλικά και προϊόντα. Πλέον βλέπουμε, ειδικά στον κατασκευαστικό τομέα, ότι όχι μόνο οι πρώτες ύλες, που είναι βασικό, αλλά και παράγωγα προϊόντα και προϊόντα μεταποίησης και εξοπλισμού και εξαρτήματα έχουν πάρει την ανιούσα.
Επιπλέον πολλές φορές βλέπουμε και πρόβλημα επάρκειας εφοδιασμού, σε συνδυασμό με το κόστος αγοράς φυσικά αλλά και το μεταφορικό κόστος. Γνωστό είναι το πρόβλημα των μικροεπεξεργαστών αλλά και σε πρώτες ύλες όπως το αλουμίνιο, που μαζί δημιουργούν αλυσίδα προβλημάτων σε εκατοντάδες άλλες προϊόντα.
Και μαζί, στην «τέλεια καταιγίδα» που αναφέραμε, ήρθαν και τα προβλήματα της ενεργειακής αγοράς. Αρχικά με κρίση τιμών στο φυσικό αέριο. Μετά με αυξήσεις σε όλη την αλυσίδα παραγωγής και μεταφοράς όλων των καυσίμων. Και στον εξοπλισμό για ΑΠΕ. Και στις μεταφορές. Και σαν μην έφταναν όλα αυτά – ή ίσως με αυτά ως «ευκαιρία»… – βρεθήκαμε ξανά με έναν πόλεμο στην αυλή της Ευρώπης.
Ειλικρινά, δε νομίζω ότι κάποιο κράτος μόνο του μπορεί να αντιμετωπίσει πετυχημένα και χωρίς επιπτώσεις τόσα πολλά προβλήματα. Και πιστεύω επίσης ότι τα επιδόματα, οι χρηματικές παροχές, οι επιδοτήσεις, είναι απλά ανακουφιστικά μέτρα. Και στο τέλος, το ξέρουμε καλά ειδικά στην Ελλάδα, όλα αυτά τα χρήματα των εκτάκτων ενισχύσεων από κάποια τσέπη βγαίνουν. Η άσκηση είναι δύσκολη. Και νομίζω θα χρειαστούν πρωτοφανή μέτρα, έστω και για σύντομο διάστημα, ώστε να αντιμετωπιστούν οι παρενέργειες του συνδυασμού των παραγόντων αυτών. Είμαι σίγουρος ότι οι κυβερνήσεις θα ξεκινήσουν από το φυσικό αέριο. Ήδη η ΕΕ αλλά και η ΕΕ προτείνουν συγκεκριμένα πρωτοφανή μέτρα. Αλλά η απάντηση αν θέλουμε να είναι αποτελεσματική πρέπει να τουλάχιστον πανευρωπαϊκή αν όχι παγκόσμια. Ξέρετε, εμείς στο ΤΕΕ έχουμε και τις προσλαμβάνουσες από άλλες χώρες λόγω της συμμετοχής μας στο World Energy Council με τους πιο επιδραστικούς παράγοντες της παγκόσμιας σκηνής. Φοβάμαι ότι εύκολες λύσεις και άμεσης απόδοσης χωρίς παρενέργειες δεν υπάρχουν.
Έχετε μιλήσει για ανάγκη να δοθεί μία άμεση λύση στο brain drain στον τεχνικό κόσμο ενώ έχετε υπογραμμίσει και την ανάγκη τα έργα να γίνονται πλέον πιο άμεσα, μειώνοντας τη γραφειοκρατία. Και τα δύο ζητήματα αυτά πατούν πάνω σε χρόνια προβλήματα της ελληνικής αγοράς και οικονομίας. Ποιες είναι οι προτάσεις σας για να δοθούν λύσεις;
Το brain drain, η τάση του ταλαντούχου επιστημονικού και τεχνικού προσωπικού να αναζητήσει απασχόληση και ζωή σε πιο ακμάζουσες οικονομίες και χώρες, είναι πρόβλημα που δημιούργησε η οικονομική κρίση της χώρας. Μαζί με όσους έφυγαν, στο πρόβλημα προστέθηκε και η έλλειψη εργασιών επί 10 και πλέον χρόνια που οδήγησε εκτός τεχνικού κλάδου πολλούς επαγγελματίες, ενώ ταυτόχρονα δεν έμπαιναν νέοι άνθρωποι στον κλάδο. Έτσι αντιμετωπίζουμε πλέον σαφές πρόβλημα στελέχωσης σε κάθε επίπεδο. Μπορεί οι μηχανικοί να βρίσκουν πιο εύκολα πια δουλειές, αλλά ο κλάδος συνολικά αντιμετωπίζει πρόβλημα στελέχωσης. Αυτό οδηγεί ψηλά το μισθολογικό κόστος, που με τη σειρά του είναι ένα κίνητρο για να έρθουν περισσότεροι. Αλλά ειδικά για να επιστρέψουν από το εξωτερικό συνάδελφοι ή τεχνικοί ή επιστήμονες, δεν αρκεί. Χρειάζεται όχι μόνο να πληρώνονται καλά αλλά και οι συνθήκες εργασίας να βελτιωθούν και η χώρα να καλύπτει κάποιες από τις απαιτήσεις ποιότητας που έχουν βρει εκεί που δουλεύουν. Αισιοδοξώ ότι και οι επιχειρήσεις μας επενδύουν σε αυτά και το κράτος, ιδίως με τον ψηφιακό μετασχηματισμό, αλλάζει. Και πρέπει να συνεχίσουμε όλοι δυναμικά.
Αλλά δεν αρκεί αυτό. Διότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που βλέπουμε σήμερα και θα μεγαλώσει στο μέλλον αν δεν ληφθούν μέτρα, λόγω και των τεράστιων επενδύσεων που έχουν προγραμματιστεί, είναι η έλλειψη εξειδικευμένου και μη προσωπικού στην οικοδομή. Το έχω πει εδώ και καιρό, το βλέπουν στα εργοτάξια οι συνάδελφοι μηχανικοί, το λένε πλέον και οι επικεφαλείς των μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών και πολλοί επενδυτές: δεν φτάνει το τεχνικό προσωπικό που έχουμε στα έργα, την οικοδομή, τη βιομηχανία. Δεν είναι τόσο πρόβλημα ότι ανεβαίνει το κόστος του προσωπικού, αυτό στο τέλος μπορεί να είναι και θετικό. Το πρόβλημα είναι ότι δεν φθάνει το προσωπικό, δεν έχουμε αρκετούς μάστορες και τεχνίτες. Πρέπει να τους δημιουργήσουμε. Με στοχευμένα προγράμματα κατάρτισης, να στοχεύσουμε παράλληλα σε επιστροφή ανθρώπων που έφυγαν στο εξωτερικό, να προσελκύσουμε από τις δεξαμενές της ανεργίας και των μεταναστών, ακόμη και να προσελκύσουμε προσωπικό από άλλους τομείς. Έχουμε κάνει συγκεκριμένες προτάσεις στην κυβέρνηση και πιστεύω ότι σύντομα θα έχουμε καλά νέα. Μετά από 12 χρόνια κρίσης, οι απολαβές βελτιώνονται και ο τεχνικός τομέας έχει δυναμική. Θα τρέχει με χίλια τα επόμενα χρόνια. Αρκεί να βρούμε τους ανθρώπους….
Ένα διαχρονικό ζήτημα είναι η πιστοποίηση των επαγγελματιών, για το οποίο έχετε μιλήσει ξανά. Με ποιο τρόπο θα μπορούσε να υλοποιηθεί ένα τέτοιο σχέδιο και ποια θα ήταν τα οφέλη που θα έβλεπαν οι ίδιοι οι επαγγελματίες;
Να διευκρινίσω κατ’ αρχήν πως δεν πιστεύω πως πρέπει να αντικατασταθούν τα επαγγελματικά δικαιώματα ιδίως των μηχανικών και των άλλων τεχνικών επιπέδων ευθύνης με πιστοποιήσεις κλπ. Ωστόσο η οικονομία, η κοινωνία, η τεχνολογία και οι εξελίξεις τρέχουν και δεν μπορεί να μένουν οι επαγγελματίες χωρίς προσόντα και εφόδια. Παράλληλα, τα κράτη προωθούν τυποποιήσεις και κανονισμούς που χρειάζονται ειδικούς για την εφαρμογή τους. Πιστεύω ότι η σημερινή συγκυρία με τον πράσινο και ψηφιακό μετασχηματισμό μας δίνει μια μοναδική δυνατότητα να ξεκινήσουμε από τα χαμηλότερα επίπεδα του τεχνικού τομέα και σταδιακά να περάσουμε σε ανώτερα και πιο εξειδικευμένα την πιστοποίηση σε πράσινα επαγγέλματα, σε βιώσιμες ειδικότητες, με νέες κατευθύνσεις που θα λαμβάνουν υπόψιν τους και την κυκλική οικονομία, και τη βιώσιμη ανάπτυξη, και την ανάγκη καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής και φυσικά νέα υλικά και νέες τεχνολογίες.
Πράσινη και ψηφιακή μετάβαση, τα δύο νέα μεγάλα στοιχήματα για την οικονομία εν γένει αλλά και για κάθε επιχείρηση ξεχωριστά. Πώς ανταποκρίνονται οι επιχειρήσεις και ο τεχνικός κόσμος στα νέα αυτά δεδομένα; Ποιο το όφελος και πώς θα μπορούσε το ΤΕΕ να στηρίξει τα μέλη του να κάνουν τα επόμενα αυτά βήματα για την βιώσιμη ανάπτυξή τους;
Ο τεχνικός κόσμος στην καρδιά της πράσινης και ψηφιακής μετάβασης. Δεν μπορούν να γίνουν αυτοί οι μετασχηματισμοί χωρίς τους μηχανικούς που σχεδιάζουν, επιβλέπουν και εφαρμόζουν σχεδόν κάθε πράσινη και ψηφιακή δράση. Και στη χώρα μας και οι ελεύθεροι επαγγελματίες μηχανικοί και τα στελέχη και οι εταιρείες είναι υψηλού επιπέδου και κατάρτισης και μπορούν να υλοποιήσουν φιλόδοξα πλάνα. Αρκεί η Πολιτεία να τρέξει τους σχεδιασμούς και να μην καθυστερεί. Εμείς στο ΤΕΕ αφενός συμβάλλουμε ώστε τα έργα και οι σχεδιασμοί να έχουν πράσινο πρόσημο και να υλοποιούνται, όπως για παράδειγμα η ολοκλήρωση του πολεοδομικού σχεδιασμού που δεν έγινε επί 40 χρόνια να γίνει μέσα στα επόμενα 5-6 – ή το νέο Εξοικονομώ, που είναι και πιο γνωστό και δημοφιλές. Αφετέρου παρέχουμε ολοένα και περισσότερο νέα ψηφιακά εργαλεία, υποδομές και υπηρεσίες σε μηχανικούς και τεχνικές εταιρείες. Η απλοποίηση της αδειοδότησης, το e-adeies, και οι συνεχείς επεκτάσεις του, είναι νομίζω το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Και ακολουθούν και άλλες.
Έχετε μιλήσει για μία αναγκαία «εθνική μεταρρύθμιση για το αύριο της χώρας» αναφερόμενος στον Ενιαίο Ψηφιακό Χάρτη και το Εθνικό Μητρώο Υποδομών. Πώς θα συμβάλει η υλοποίησή τους στην απλοποίηση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και τι αντίκτυπο θα μπορούσε να έχει σε μελλοντικές επενδύσεις;
Ξέρετε νιώθω περήφανος που μετά από προσπάθειες ετών καταφέραμε και πείσαμε την Πολιτεία να προχωρήσει μεγάλες θεσμικές μεταρρυθμίσεις όπως η Ηλεκτρονική Ταυτότητα Κτιρίου, ο Ενιαίος Ψηφιακός Χάρτης, το Εθνικό Μητρώο Υποδομών.
Το Τεχνικό Επιμελητήριο και εγώ προσωπικά δώσαµε µάχη επί χρόνια για να θεσµοθετηθούν. Και τώρα που τα καταφέραμε, το ΤΕΕ και πάλι δεν κρύφτηκε και ανέλαβε την ευθύνη για το πιο ουσιαστικό βήμα: την υλοποίηση και τη λειτουργία, ώστε να γίνουν εγκαίρως και όπως πρέπει. Η ΗΤΚ ήδη λειτουργεί, ο Ενιαίος Ψηφιακός Χάρτης και το Εθνικό Μητρώο Υποδομών ανατέθηκαν στα τέλη του έτους και προχωρούν. Πιστεύω ότι σε 2-3 χρόνια θα λειτουργούν.
Αυτά τα 3 ανεξάρτητα αλλά διαλειτουργικά και με κοινές προδιαγραφές συστήματα, μαζί, πιστέψτε µε, αλλάζουν τη χώρα. Αλλάζουν τη λειτουργία της αγοράς και εν τέλει τη ζωή των πολιτών. Θα μπορείς να δεις με ασφάλεια δικαίου και θεσμική, διοικητική αναγνώριση, τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται σε κάθε οικόπεδο της χώρας. Τι μπορείς να κάνεις, ως έργο ή ακίνητο ή δραστηριότητα, οπουδήποτε ανά την επικράτεια και με ποιους όρους και προϋποθέσεις και περιορισμούς. Και αυτό που βλέπεις να είναι δεσμευτικό και για το κράτος. Παράλληλα θα είναι στο ίδιο ψηφιακό υπόβαθρο όλα τα έργα υποδομών που υπάρχουν, με λεπτομέρειες για το χρόνιο κατασκευής τους, τις αρμοδιότητες, τις ανάγκες συντήρησης και τόσα άλλα. Σκεφτείτε τη χρησιμότητα τόσο στον προγραμματισμό των έργων όσο και στην ανταπόκριση της πολιτείας στις φυσικές καταστροφές. Και μαζί θα έχουμε, σε συνδυασμό της Ηλεκτρονικής Ταυτότητας Κτιρίου για τα υπάρχοντα κτίρια, του e-adeies για τα νέα κτίρια και του πληροφοριακού συστήματος των αυθαιρέτων για τα αυθαίρετα, εικόνα για όλο το δομημένο περιβάλλον στη χώρα. Δεν διευκολύνεται απλά το κράτος, δεν προωθούνται μόνο οι επενδύσεις μέσα από την απλοποίηση και τη διαφάνεια. Αλλάζουμε επίπεδο εξυπηρέτησης του πολίτη, αλλάζουμε επίπεδο οργάνωσης της χώρας.
Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η ανάπτυξη της χώρας εξαρτάται από τη μετάβαση της οικονομίας μας σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο. Βγαίνοντας από την πανδημική κρίση, πώς θα διαμορφωθεί η επόμενη ημέρα; Ποια θεωρείτε ότι πρέπει να είναι η στόχευση για την αναπτυξιακή πορεία της χώρας και την αύξηση των επενδύσεων;
Έχω τονίσει ότι πρέπει από τώρα να σχεδιάσουμε το επόμενο μεγάλο αφήγημα της χώρας για την περίοδο μετά το 2027-2030 που θα ολοκληρώνονται τα έργα του Ταμείου Ανάκαμψης και του νέου ΕΣΠΑ. Θα έχει υπάρξει ήδη μια κοσμογονία. Το περιβάλλον που θα έχουμε τότε διεθνώς δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Ωστόσο για ένα η κυρίαρχη τάση είναι η προσαρμογή στις προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής και των φυσικών καταστροφών που μοιραία ακολουθούν. Οπότε εκεί εστιάζω: η χώρα χρειάζεται ένα νέο εθνικό αναπτυξιακό όραμα με στόχο να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα. Χιλιάδες υποδομές, όπως γέφυρες, δρόμοι, τεχνικά έργα διευθέτησης, αποχετεύσεις, φράγματα, και τόσα άλλα, όπως και εκατομμύρια κτίρια θα έχουν συμπληρώσει το 1930 πολλές δεκαετίες ζωής. Για κάποια από αυτά θα έχει φτάσει και το προσδόκιμο όριο ζωής τους ως κατασκευών, αν και η επιστήμη δεν συμφωνεί ακριβώς πότε επέρχεται αυτό. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να ανακαινίσουμε ριζικά το σύνολο του κτιριακού αποθέματος της χώρας για εξοικονόμηση ενέργειας και νερού, για παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ, για βελτίωση του αερισμού και της ποιότητας ζωής. Και παράλληλα θα πρέπει όχι μόνο να συντηρήσουμε αλλά να εκσυγχρονίσουμε ταυτόχρονα και μάλιστα με έξυπνες ηλεκτρονικές υποδομές, όλα τα έργα της χώρας που παλαιώνουν. Για αυτό μιλώ για ένα νέο Εθνικό Σχέδιο Υποδομών ή ένα νέο Εθνικό Σχέδιο Ανοικοδόμησης που θα μας οδηγεί στα επόμενα 15-20 χρόνια. Με πόρους που θα διεκδικήσουμε και θα βρούμε αλλά, κυρίως, με παροχή κινήτρων σε κάθε οικογένεια και κάθε επιχείρηση, και με προσέλκυση ξένων κεφαλαίων που θέλουν να επενδύσουν σε ακίνητα, υποδομές και γη.
Ποιες είναι οι πρωτοβουλίες που σχεδιάζει το ΤΕΕ για τη στήριξη των μελών του και ποιοι οι στόχοι που θα θέλατε εσείς, ως Πρόεδρος, να πετύχετε κατά τη διάρκεια της θητείας σας;
Αν δείτε όσα κάνουμε τόσα χρόνια στο ΤΕΕ θα καταλάβετε ότι βασικός μας στόχος είναι να έχουν περισσότερες δουλειές οι μηχανικοί και να κάνουν πιο εύκολα τη δουλειά τους. Αυτόν τον στόχο είχα εξαρχής και για αυτά θέλω να με κρίνουν συνεχώς οι συνάδελφοί μου.
