Τα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου έχουν αντιληφθεί τη σημασία που διαδραματίζουν οι αγωγοί ενέργειας και τον στρατηγικό ρόλο τους για τη βελτίωση της γεωπολιτικής τους θέσης, την άσκηση της ενεργειακής διπλωματίας (γνωστή και ως «διπλωματία των αγωγών») αλλά και της εξασφάλισης της ενεργειακής τους ασφάλειας μέσω της διαφοροποίησης πηγών και οδεύσεων του φυσικού αερίου.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που επιδίδονται στον σχεδιασμό ή την κατασκευή αγωγών στην περιοχή, όπως οι αγωγοί East Med, Turk Stream, TAP, IGB κ.α. Αυτό, όμως, που φαίνεται να κεντρίζει εξίσου δυναμικά το ενδιαφέρον των κρατών της περιοχής είναι η κατασκευή τερματικών σταθμών (FSRU) για την παραλαβή και αεριοποίηση υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Το πιο προσφιλές σε εμάς παράδειγμα είναι ο FSRU στην Αλεξανδρούπολη που, υπό τις παρούσες συνθήκες, βρίσκεται στο στάδιο της ανάθεσης των συμβάσεων για εργολαβικά έργα προκειμένου να τεθεί σε λειτουργία από τη Gastrade το 2022.
Λιγότερο γνωστό, ωστόσο, στην Ελλάδα είναι ότι αντίστοιχες προσπάθειες καταβάλει και η γειτονική Τουρκία. Μάλιστα, η Άγκυρα προχωρά πλέον στην εγκατάσταση του τρίτου τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου, ενώ, το αξιοσημείωτο είναι πως διαθέτει συνολικά πέντε σταθμούς LNG. Η επένδυσή της στο υγροποιημένο φυσικό αέριο δεν μοιάζει καθόλου τυχαία αν παρακολουθήσει κανείς τις εκτιμήσεις της αγοράς που δείχνουν πως αναμένεται μελλοντικά να πωλείται σε χαμηλότερη τιμή από την αντίστοιχη τιμή πώλησης του αερίου αγωγού.
Άλλωστε το LNG επιτρέπει και ένα πιο ευέλικτο σχήμα αναφορικά με τους προμηθευτές παρέχοντας περισσότερες επιλογές για την τροφοδοσία και, κατ’ επέκτασιν, τη διαφοροποίηση των πηγών εισαγωγής φ.α. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι στον κατάλογο των κρατών που σχεδιάζουν FSRU βρίσκεται και η Κύπρος για λόγους που προσιδιάζουν σ’ αυτούς που ισχύουν για Ελλάδα και Τουρκία.
