Νέα αντιπαράθεση μεταξύ της ιταλικής εταιρείας GD Infrastrutture, που στηρίζεται από την Μηχανική του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου, και του υπουργείου Υποδομών πυροδοτεί η απόφαση της Αρχής Εξέτασης Προδικαστικών Προσφυγών αναφορικά με το έργο των υπολειπόμενων εργασιών για την ολοκλήρωση της οδικής σύνδεσης Περιοχής Ακτίου με το Δυτικό Άξονα Βορρά – Νότου. Η ιταλική εταιρεία είχε προσφύγει δύο φορές (ΓΑΚ 58/21.01.20 και ΓΑΚ 68/24.01.2020) στην Αρχή ζητώντας να ακυρωθεί η απόφαση του υπουργείου με την οποία ακυρώθηκε ο διαγωνισμός για την ολοκλήρωση του αυτοκινητοδρόμου Αμβρακία Οδός.
Σύμφωνα με την εταιρεία, η απόφαση, που δημοσιεύει το Economix.gr, αποτελεί δικαίωση με αποτέλεσμα ο διαγωνισμός να έχει ματαιωθεί χωρίς να υπάρχουν βάσιμοι λόγοι. Μεταξύ άλλων, η Αρχή αναγνωρίζει ότι η αρμόδια δημοπρατούσα αρχή του Υποδομών «δεν επικαλείται παράτυπη διεξαγωγή της διαδικασίας ανάθεσης, ούτε λόγους ανωτέρας βίας για τους οποίους δεν είναι δυνατή η κανονική εκτέλεση της σύμβασης, ούτε ότι η επιλεγείσα προσφορά κρίνεται ως μη συμφέρουσα από οικονομική άποψη». Κάνει επίσης, δεκτό ότι «πουθενά δεν προβλέπεται ότι η λήξη των προσφορών και των εγγυητικών επιστολών επιφέρει τη ματαίωση της διαγωνιστικής διαδικασίας», με την εταιρεία να ισχυρίζεται ότι η διάρκεια ισχύος της προσφοράς της δεν έχει λήξει, αλλά αντιθέτως έχει ανανεωθεί ήδη από τις 27-12-2019 και ισχύει έως τις 31¬03-2020.
Ωστόσο, η Αρχή απορρίπτει την έτερη προδικαστική προσφυγή (ΓΑΚ 59/21.01.2020) της ιταλικής εταιρείας με την οποία κρίνεται απορριπτέα ως απαράδεκτη λόγω προσβολής με αυτήν μίας μη εκτελεστής πράξης της διοίκησης.
Τι αναφέρει το υπουργείο Υποδομών
Αντίθετα κύκλοι του υπουργείου Υποδομών τονίζουν ότι η απόφαση της Αρχής δεν δικαιώνει την εταιρεία και επουδενί δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να λάβει χώρα ο αρχικός διαγωνισμός. Όπως σημειώνουν, «η ΑΕΠΠ εξέτασε δύο διαφορετικά ζητήματα. Στο πρώτο και πιο κρίσιμο, δικαιώνει το Υπουργείο και αποφασίζει ότι ορθώς δεν παρατάθηκε η ισχύς της προσφοράς της GD Infrastrutture (απορρίπτοντας, όπως αναφέρει η απόφαση, την με ΓΑΚ 59/21.01.2020 Προδικαστική Προσφυγή). Στο δεύτερο ζήτημα, πράγματι, η ΑΕΠΠ αναφέρει ότι ο διαγωνισμός δεν έπρεπε να ακυρωθεί με αυτή τη διαδικασία. Δηλαδή, σύμφωνα πάντα με την ΑΕΠΠ, ορθώς έμεινε εκτός διαγωνισμού η GD Infrastrutture, αλλά στη συνέχεια ο διαγωνισμός δεν έπρεπε να ακυρωθεί με αυτόν τον τρόπο.
Η απόφαση της ΑΕΠΠ δεν σημαίνει ότι μπορεί να επιστρέψουμε στον αρχικό διαγωνισμό.
Η GD Infrastrutture, σύμφωνα και με την ΑΕΠΠ, ορθώς έμεινε εκτός διαγωνισμού. Όλοι οι άλλοι συμμετέχοντες, έχουν αποσύρει τις προσφορές τους. Συνεπώς, αυτή τη στιγμή, ακόμα και αν συνεχιζόταν ο αρχικός διαγωνισμός, θα είχαμε έναν διαγωνισμό χωρίς διαγωνιζόμενους. Άρα σύντομα θα καταλήγαμε στο ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα –την ακύρωσή του- απλώς με άλλη διαδικασία. Είναι θέμα τύπου και όχι ουσίας.
Η απόφαση της ΑΕΠΠ δεν ανατρέπει τον σχεδιασμό του Υπουργείου.
Όποια και αν ήταν η απόφαση, ήταν δεδομένο ότι το ένα ή το άλλο μέρος (ή ενδεχομένως και τα δύο μέρη, όπως πιθανότατα θα γίνει τώρα) θα προσέφευγε στο ΣτΕ. Αυτό άλλωστε είχε συνεκτιμηθεί εξαρχής από το Υπουργείο στο χρονοδιάγραμμα βάσει του οποίου υπολογίστηκε ότι η προκήρυξη του διαγωνισμού θα σταλεί στην ΕΕ έως τον Μάιο, ώστε να ξεκινήσει και επίσημα η διαγωνιστική διαδικασία. Δεν αλλάζει κάτι.
Αυτό που θα γίνει τώρα, είναι ότι το Υπουργείο θα προσφύγει στο ΣτΕ κατά του μέρους της απόφασης που αναφέρει ότι δεν έπρεπε να ακυρωθεί με αυτή τη διαδικασία ο διαγωνισμός. (Λογικά το ίδιο θα κάνει και η GD Infrastrutture κατά του μέρους της απόφασης που λέει ότι ορθώς έμεινε εκτός διαγωνισμού.) Για να ξεκινήσει ο διαγωνισμός δεν χρειάζεται φυσικά το ΣτΕ να έχει βγάλει την απόφασή του. Αρκεί να έχει απορρίψει την Αίτηση Αναστολής της διαγωνιστικής διαδικασίας. Αυτό εκτιμάται ότι θα συμβεί, βάσει των προβλεπόμενων από τον νόμο προθεσμιών, έως τα μέσα Απριλίου.
Το Άκτιο Αμβρακία είναι πολιτική προτεραιότητα και απόφαση της κυβέρνησης μετά από περιπέτειες 10 ετών να ξεκολλήσει –και θα ξεκολλήσει. Αποτελεί όμως και το πιο εύγλωττο –και θλιβερό- παράδειγμα για το πού οδηγεί ένα έργο η «σαλαμοποίησή» του.
Αυτό ήθελαν κάποιοι να συμβεί και στο Πάτρα-Πύργος…», τονίζουν χαρακτηριστικά.
