Ολομέλεια της Βουλής
Ολομέλεια της Βουλής
Πηγή Εικόνας: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Επιφυλακτικές εμφανίζονται οι περιβαλλοντικές οργανώσεις στο σχέδιο νόμου που αναμένεται να κατατεθεί τον Μάρτιο στην Βουλή, ζητώντας παράλληλα από τον αρμόδιο υπουργό Κωστή Χατζηδάκη να βάλει «τέλος» στις παθογένειες δεκαετιών.  

«Το νομικό εφεύρημα των οικιστικών πυκνώσεων -των άτυπων και αυθαίρετων οικισμών, που σημειώνονται με μωβ περίγραμμα και εξαιρούνται από τους δασικούς χάρτες- το οποίο επί της ουσίας επιβραβεύει την αυθαίρετη δόμηση σε δάση και δασικές εκτάσεις, έχει δικαστικά καταρρεύσει καθώς με σαφέστατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, έχει κριθεί αντισυνταγματικό» αναφέρουν χαρακτηριστικά σε κοινή τους ανακοίνωση οι: ΑΝΙΜΑ, Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Εταιρεία Προστασίας Πρεσπών, Μεσόγειος SOS, Καλλιστώ, Greenpeace, MEDASSET και WWF Ελλάς. 

Όπως σημειώνουν, καλούν τον υπουργό να μην επαναφέρει την απαράδεκτη αυτή ρύθμιση αλλά να επιταχύνει την κύρωση των δασικών χαρτών και την ολοκλήρωση του δασολογίου, βάζοντας τέλος σε κάθε αυθαίρετη επιβουλή επί της δασικής γης.

Σε σχέση με την περιβαλλοντική αδειοδότηση που ανακοίνωσε ο υπουργός, οι οργανώσεις θεωρούν απαραίτητο να μην υποβαθμιστούν σε κανένα σημείο οι δικλείδες περιβαλλοντικής ασφάλειας για τη βιοποικιλότητα και τις προστατευόμενες περιοχές. Ειδικά υπό τη σκιά της κλιματικής κρίσης, εξηγούν, η φύση προσφέρει τις πλέον αποτελεσματικές και χαμηλού κόστους υπηρεσίες θωράκισης από σημαντικές καταστροφές (nature-based solutions). Ως εκ τούτου, θεωρούν, επιβεβλημένη όχι μόνο την επιτάχυνση αλλά και την ενίσχυση των διαδικασιών ελέγχου μέσω μελετών εκτίμησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ουσιαστικής διαδικασίας αδειοδότησης και βεβαίως της δημόσιας διαβούλευσης. Αυτό πρέπει να ισχύει ειδικά για τα έργα και τις δραστηριότητες που σχεδιάζεται να γίνουν εντός του εθνικού συστήματος προστατευόμενων περιοχών, φυσικής ή πολιτισμικής αξίας.

Στο πλαίσιο αυτό, τονίζουν, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, επιθυμώντας να συμβάλουν ουσιαστικά στην υλοποίηση των συναφών μέτρων πολιτικής και γόνιμα στον εξελισσόμενο κοινωνικό διάλογο, την ανάγκη η Πολιτεία -επιτέλους- να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, όπως επιβάλλει η κλιματική κρίση και η δραματική απώλεια της βιοποικιλότητας, και να εκπληρώσει τάχιστα την εκπόνηση ειδικών περιβαλλοντικών μελετών, την έκδοση των προεδρικών διαταγμάτων χαρακτηρισμού και οριοθέτησης και την έγκριση των σχεδίων διαχείρισης για τις περιοχές του Δικτύου Natura 2000 -δέσμευση της χώρας έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία εκκρεμεί από το 2006. «Στη διαδικασία αυτή είναι όμως απαραίτητο να διασφαλιστεί η πιο ουσιαστική κοινωνική διαβούλευση και συμμετοχή στα σχήματα διαχείρισης -η ανάγκη για επιτάχυνση του έργου δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για καμία έκπτωση στην ανάγκη για ουσιαστική κοινωνική συμμετοχή» καταλήγουν.

Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις επιφυλάσσονται για ειδικότερη τοποθέτηση επί των νέων ρυθμίσεων που ανακοίνωσε ο υπουργός για τους δασικούς χάρτες και την περιβαλλοντική αδειοδότηση, όταν τεθούν τα σχετικά νομοσχέδια σε δημόσια διαβούλευση.

Τέλος, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις καλούν τον υπουργό σε αυτές τις διμηνιαίες συναντήσεις για έγκαιρη δημοσιοποίηση της θεματολογίας, ώστε να είναι δυνατή η ουσιαστική συμβολή και η διατύπωση λεπτομερέστερων τοποθετήσεων. 

Αναφορικά με τους Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, οι οργανώσεις αναφέρουν μεταξύ άλλων, ότι:

  • Το σύστημα διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών που βασίζεται στους Φορείς Διαχείρισης έχει προσφέρει αξιοσημείωτο έργο στην προστασία των πυρήνων βιοποικιλότητας της χώρας και αυτό παρά την έλλειψη σταθερής χρηματοδότησης και κεντρικού συντονισμού εκ μέρους του ελληνικού Δημοσίου. 
  • Τα προβλήματα που αντιμετώπισε το υπάρχον σύστημα ήταν, σε μεγάλο βαθμό, αποτέλεσμα της διαχρονικής απαξίωσης των Φορέων Διαχείρισης και της απροθυμίας για ουσιαστική προστασία και διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών από διαδοχικές κυβερνήσεις της χώρας και εν πολλοίς καθρεφτίζουν ανεπάρκειες της Διοίκησης.