Μία αναλυτική έκθεση αναφορικά με τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τις προοπτικές συνεργασίας μεταξύ ΗΠΑ και Ισραήλ με τίτλο «The Eastern Mediterranean in the New Era of Major-Power Competition: Prospects for U.S.- Israeli Cooperation» δημοσίευσε το Hudson Institute.
Σε αναλυτική αναφορά του στην περίπτωση της Τουρκίας και τον ρόλο που διαδραματίζει στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, η έκθεση σημειώνει πως o Ερντογάν «απειλεί με στρατιωτική δράση εναντίον της Κύπρου στο πλαίσιο των διεκδικήσεών του για το φυσικό αέριο της κυπριακής ΑΟΖ» ενώ συμπληρώνει πως «οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ θα πρέπει να στηρίξουν Κύπρο, Ελλάδα και Ισραήλ αναχαιτίζοντας αυτή την απειλή».
Το ενδιαφέρον στη μελέτη του Ινστιτούτου είναι ότι κάνει μία σαφή διάκριση ανάμεσα στην Τουρκία και τον Ερντογάν υπονοώντας ότι η στάση της γειτονικής χώρας οφείλεται εν ολίγοις στην προσωπική πολιτική ατζέντα του τούρκου προέδρου. «Ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν κυριολεκτικά αλλάζει την κατεύθυνση της χώρας του, κατευθύνοντας την στρατηγικά προς τα ανατολικά και απομακρύνοντας την από τη Δύση και τη ΝΑΤΟϊκή Συμμαχία», αναφέρει χαρακτηριστικά το εισαγωγικό απόσπασμα του σχετικού κεφαλαίου, όπου και χαρακτηρίζει την Τουρκία ως «μπαλαντέρ» στην Ανατολική Μεσόγειο, περιγράφοντας έτσι τη γεωπολιτική σημασία αλλά και την αστάθειά της αναφορικά με την κατεύθυνσή της στη συγκεκριμένη γεωγραφική ζώνη.
Η μελέτη του Hudson Institute στέκεται ακόμη στις ενεργειακές προσπάθειες των τριών δημοκρατικών δυνάμεων της Ανατολικής Μεσογείου, Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, αλλά και τον αγωγό East Med για τον οποίον αναφέρει ότι θα ήταν πιο προσοδοφόρα η διέλευσή του από την Τουρκία, αλλά κάτι τέτοιο καθίσταται αμφίβολο προς το παρόν, εξαιτίας της στάσης που κρατάει η γειτονική χώρα.
Μάλιστα, η μελέτη ερμηνεύει τις κοινές ασκήσεις μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ ως μοχλό πίεσης απέναντι στην τουρκική πλευρά κάνοντας λόγο για διεύρυνση του πεδίου των διακρατικών ασκήσεων με γνώμονα την αποτροπή της Τουρκίας και της διαρκώς αυξανόμενης πίεσής της στην εξαγωγή και εκμετάλλευση του φυσικού αερίου από την Κύπρο. Ξεκαθαρίζεται, ακόμη, πως αντίστοιχες ασκήσεις γίνονται τόσο με την Ελλάδα όσο και με τις Ηνωμένες Πολιτείες στην περιοχή.
Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται και στον ρόλο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ όπου και σημειώνεται ότι δεν υπάρχει καμία πρωτοβουλία από πλευράς αμερικανών αξιωματούχων για την απέλασή της ενώ πρόκειται για μία συμμαχία που δεν διαθέτει μηχανισμό απομάκρυνσης. Τέλος, γίνεται σαφές ότι, όταν η Τουρκία βγει από τον φαύλο κύκλο της κυβέρνησης Ερντογάν, θα υπάρξει ευρύ πεδίο για την επαναπροσέγγιση των δύο πλευρών, τονίζοντας ακόμη πως ΝΑΤΟ και ΗΠΑ θα πρέπει να διαχειριστούν τη στάση που κρατά η γειτονική χώρα.
Σημειώνεται πως η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Κέντρο Ερευνών Ναυτικής Πολιτικής & Στρατηγικής του Πανεπιστημίου της Χάιφα από τους κ.κ. Shaul Chorev, Ναύαρχος ε.α του ισραηλινού Ναυτικού Επικεφαλής του ερευνητικού κέντρου για τη θαλάσσια στρατηγική του Πανεπιστημίου της Χάιφα, πρώην επικεφαλής της Ισραηλινής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας και Αναπληρωτής Αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού του Ισραήλ, Douglas J. Feith, πρώην καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πανεπιστημίου Georgetown και πρώην υφυπουργός άμυνας των ΗΠΑ, Dr. Seth Cropsey, PhD στη Φιλοσοφία, Senior Fellow του Ινστιτούτου Hudson, πρώην Αναπληρωτής Υφυπουργός Ναυτικού των Η.Π.Α, Admiral Gary Roughead πρώην αρχηγός ναυτικών επιχειρήσεων και Jack Dorsett Αντιναύαρχος ε/α, Αναπληρωτής Αρχηγός Ναυτικών Επιχειρήσεων «for Information Dominance and Director of Naval Intelligence».
