Η διαφαινόμενη νίκη της Νέας Δημοκρατίας ανοίγει τον δρόμο για ορισμό του νέου Έλληνα Επιτρόπου από τη νέα κυβέρνηση. Ενόψει των παζαριών μεταξύ των κρατών μελών (αλλά και των ευρωπαίκών κομμάτων) που έχουν ήδη ξεκινήσει στις Βρυξέλλες, ο επόμενος πρωθυπουργός – που όλα δείχνουν ότι θα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης – θα έχει έναν ευχάριστο πονοκέφαλο.

Ο απερχόμενος Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ήλπιζε σε ένα διπλό θαύμα: από τη μία να γίνει νωρίς η επιλογή του νέου επικεφαλής της Επιτροπής. Δεν έγινε. Από την άλλη αυτή η επιλογή να είναι ο Φρανς Τίμμερμανς. Ούτε αυτό επιτεύχθη. Σε περίπτωση που είχε γίνει το «δύο στα δύο», ο Αλέξης Τσίπρας ήλπιζε ότι θα προλάβει να προτείνει ο ίδιος τον νέο Επίτροπο και να γίνει δεκτός. Ήταν ένας από τους λόγους (μαζί με την πειλογή της ηγεσίας της δικαιοσύνης) που επιλέχθηκε η 7η Ιουλίου για ημερομηνία εκλογών, αντί της 30ης Ιουνίου.

Ο Αντώνης Σαμαράς, δικαιώμενος εν πολλοίς από την αναγνώριση του κόσμου της παράταξής του, έχοντας θητεύσει στη θέση του Πρωθυπουργού, επιθυμεί έναν ευρύτερο ρόλο. Ενεργό. Και η Κομισιόν δίνει περιθώρια για σοβαρή άσκηση πολιτικής. Αποχωρόντας από τη Βουλή για τις Βρυξέλλες, αφήνει μεγαλύτερο περιθώριο κινήσεων στον Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς ο Μεσσήνιος δεν είναι ένας πολιτικός που θα έμενε για πολύ σιωπηλός…

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναλαμβάνοντας στα μέσα Ιουλίου, έχει να καλύψει ένα μεγάλο χρονικό πλεονέκτημα άλλων χωρών: οι περισσότερες δουλεύουν καιρό στις διαπραγματεύσεις για τα χαρτοφυλάκια. Ήδη στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής ορισμένες χώρες πήραν ως «αντάλλαγμα» συγκεκριμένες θέσεις. Η Ελλάδα, μετά την αλλαγή κυβέρνησης που λειτουργεί ως «επανεκκίνηση» σε τέτοιες διαπραγματεύσεις, θα πρέπει να βιαστεί αν θέλει να διασφαλίσει «καλό» χαρτοφυλάκιο.

Δύο είναι τα ονόματα που παίζουν ισχυρά από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας. Ο Αντώνης Σαμαράς και η Ντόρα Μπακογιάννη. Και οι δύο με εκτεταμένο δίκτυο διεθνών επαφών και υψηλό προφίλ.

Πιο ισχυρή όμως είναι η υποψηφιότητα του Αντώνη Σαμαρά. Ως πρώην Πρωθυπουργός θα πάρει πιθανότατα θέση αντιπροέδρου της Επιτροπής (δύο άλλοι αντιπρόεδροι έχουν ήδη κλείσει από την πλευρά των Σοσιαλιστών Τίμμερμανς, και των Φιλελευθέρων Βενστάγκερ) όπως συνηθίζεται στις Βρυξέλλες για πρωην επικεφαλής κρατών μελών. Άλλωστε το χαμηλό προφίλ των επιλεγέντων για τις κορυφαίες θέσεις της ΕΕ δίνει περισσότερη βαρύτητα σε μια επιλογή Σαμαρά. Και για τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών μετρά, πέραν της πρωθυπουργικής θητείας, ιδιαίτερα όχι μόνο η θητεία του σε υπουργικές θέσεις (Εξωτερικών κυρίως, και Πολιτισμού – τις ίδιες έχει και η Ντόρα Μπακογιάννη) αλλά και η περίοδος 2004-2009 όπου υπήρξε Ευρωβουλευτής. Και ας μην ξεχνάμε ότι θα είναι σημαντικό για την Επιτροπή να έχει στις τάξεις της έναν από τους εκπροσώπους των κρατών μελών που έχει υπογράψει μία από τις σημαντικές συνθήκες της ΕΕ: η υπογραφή του Αντώνη Σαμαρά εκπροσωπεί την Ελλάδα στη συνθήκη του Μάαστριχτ. Στα αντεπιχειρήματα που ακούγονται, είναι η στάση του στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών. Αλλά αυτό, εν τέλει, ισχύει για κάθε στέλεχος της ΝΔ.

Σημειώνουμε ότι σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες η Ελλάδα ζητούσε μέχρι τώρα να διατηρήσει το χαρτοφυλάκιο της μετανάστευσης, κάτι που φαινόταν εύκολο και υπήρχαν ήδη διασφαλίσεις. Αλλά μάλλοον δεν είναι τόσο υψηλού προφίλ όσο θα ήθελε η νέα κυβέρνηση. Από όσα μαθαίνει το economix.gr, σαφώς το προσφυγικό είναι στις προτεραιότητες αλλά θα επιθυμούσε έναν πιο σημαντικό χαρτοφυλάκιο. Με βάση τις αναπτυξιακές προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης και το υψηλό προφίλ του Αντώνη Σαμαρά (αν είναι η τελική πρόταση, όπως δείχνει το ρεπορτάζ) η Ελλάδα θα προσπαθήσει να διεκδικήσει το χαρτοφυλάκιο της ενέργειας – ή έστω κάποιο άλλο σημαντικό αναπτυξιακό. Πάντως αν πάρει τα θέματα ενέργειας βολεύει ιδιαίτερα και τους κοινοτικούς, διότι θα έχουν έναν αντιπρόεδρο με τέτοια αρμοδιότητα.

Δύο πρόσωπα που κάνουν μεγαλύτερο τον πονοκέφαλο του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος και ο Γιάννης Στουρνάρας. Πως θα αξιοποιηθεί μελλοντικά ο Έλληνας Επίτροπος; Και: θα συνεχίσει στην Τράπεζα της Ελλάδος ο Γιάννης Στουρνάρας ή πρέπει να μπει σε έναν πιο «ευρωπαϊκό ρόλο»…